UWAGA! Dołącz do nowej grupy Głogów - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Leszek Zbigniew Ciunik


Leszek Zbigniew Ciunik, urodzony 4 czerwca 1949 roku w Głogowie, to wybitny polski chemik, który przez wiele lat pełnił funkcję profesora zwyczajnego na Wydziale ChemiiUniwersytetu Wrocławskiego. Jego prace badawcze koncentrują się na krystalografii oraz krystalochemii związków koordynacyjnych i organicznych.

Przez całe swoje życie zawodowe, Ciunik wniósł znaczący wkład w rozwój tych dziedzin, a jego osiągnięcia zyskały uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Dzięki swoim odkryciom i publikacjom, przyczynił się do poszerzenia wiedzy na temat struktury i zachowania związków chemicznych. Jako emerytowany profesor, nadal dzieli się swoją pasją i wiedzą z młodszymi pokoleniami naukowców.

Życiorys

Leszek Zbigniew Ciunik przyszedł na świat w 1949 roku w Głogowie. Już po roku jego rodzina przeniosła się do Wrocławia, gdzie młody Leszek rozpoczął swoją edukację. W 1963 roku ukończył Szkołę Podstawową nr 94, a następnie, w 1967 roku, zdobył wykształcenie w XII Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego. Studia chemiczne zrealizował na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie uzyskał dyplom w 1972 roku.

Po ukończeniu studiów podjął pracę w Zespole Krystalografii w Instytucie Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie przeszedł przez różne etaty – od asystenta stażysty, poprzez asystenta, aż do starszego asystenta. W 1980 roku obronił swoją rozprawę doktorską, zatytułowaną „Struktura krystaliczna kompleksów manganu(II) z aminokwasami”, pod fachowym okiem profesora Tadeusza Głowiaka.

W latach 1988–1989 przebywał na stypendium Fundacji Humboldta w Institut für Kristallographie na Freie Universität Berlin, prowadząc badania w grupie pod kierownictwem profesora Petera Lugera. Kolejnym krokiem w jego karierze było obronienie rozprawy habilitacyjnej w 1998 roku, dotyczącej „Strukturalnych konsekwencji wiązań wodorowych w pierścieniowych związkach organicznych (pochodnych cukrów, cykloheksanonu i w trwałych rodnikach π)”. W 2000 roku rozpoczął pracę jako profesor wizytujący w School of Chemistry University of Hyderabad w Indiach.

W 2002 roku uzyskał tytuł profesora UWr, a w 2007 roku został uhonorowany tytułem profesora. Na swoim koncie miał już sukcesy w mentorowaniu młodych naukowców, gdyż pod jego kierunkiem obroniono cztery przewody doktorskie. Ponadto, był recenzentem w czternastu przewodach doktorskich, trzynastu habilitacyjnych oraz w siedmiu postępowaniach dotyczących uzyskania tytułu naukowego.

Jest żonaty z Barbarą i ma dwoje dzieci, które są dla niego źródłem radości oraz wsparcia w życiu osobistym.

Dorobek naukowy

Badania prowadzone przez Leszka Zbigniewa Ciunika koncentrują się na interesujących obszarach naukowych, które obejmują szereg zaawansowanych zagadnień.

Jego główne zainteresowania obejmują:

  • krystalochemię, ze szczególnym uwzględnieniem problemów związanych z oddziaływaniami międzycząsteczkowymi oraz procesem rozdziału racemicznego,
  • syntezę, budowę i właściwości chemiczne trwałych hemiaminali (w innych językach).

W pracy badawczej wykorzystuje on rentgenowską analizę strukturalną jako metodę główną. Owocem jego działalności jest ponad 230 publikacji, które znalazły się w czasopismach z prestiżowej listy Journal Citation Reports. Dodatkowo, Leszek Zbigniew Ciunik jest współautorem dwóch krajowych patentów dotyczących hemiaminali.

W latach 2003-2012 oraz 2016-2019 pełnił funkcję członka Komitetu Krystalografii Polskiej Akademii Nauk. Obecnie jest aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Krystalograficznego.

Pełnione funkcje

W latach 2002–2005 Leszek Zbigniew Ciunik pełnił funkcję prodziekana Wydziału Chemii UWr, a następnie w okresie 2005–2008 oraz 2008–2012 sprawował rolę dziekana. Jego działalność była również związana z Senatem Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie członkiem był w latach 2005–2016, pełniąc w tym czasie obowiązki przewodniczącego senackiej komisji inwestycji i majątku w latach 2012-2016.

Warto podkreślić, że w latach 2003-2016 był kierownikiem Zakładu Krystalografii, a także kierował Zespołem Chemii i Struktury Heterocykli oraz ich Sieci Koordynacyjnych od 2013 do 2019 roku. Ponadto, był opiekunem Koła Naukowego Studentów Jeż w latach 2013-2014.

W latach 2008–2010 Ciunik pełnił również funkcję członka zespołu zadaniowego MNiSW, który zajmował się oceną wniosków współfinansowanych z funduszy strukturalnych. Dodatkowo, był częścią zespołu odpowiedzialnego za ocenę dorobku naukowego. Jako kierownik zadania 2.1, zrealizował projekt dotyczący antybiotyków na bazie nowych hemiaminali w ramach projektu BioMed we Wrocławskim Centrum Badań EIT+ w latach 2009–2014.

Odznaczenia i wyróżnienia

Leszek Zbigniew Ciunik jest osobą, która w ciągu swojej kariery zdobyła liczne odznaczenia oraz wyróżnienia za swoje osiągnięcia w dziedzinie nauki oraz edukacji.

  • nagroda indywidualna III stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyznana w 1980 roku,
  • nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej i Sportu uzyskana w 2005 roku,
  • zespołowa nagroda Ministra Zdrowia z 2005 roku,
  • złota odznaka Politechniki Wrocławskiej, która została przyznana w 2010 roku, nr 4972,
  • medal Komisji Edukacji Narodowej, który otrzymał w 2005 roku,
  • złoty Krzyż Zasługi, przyznany w 2016 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który został mu nadany w 2017 roku.

Przypisy

  1. Historia Zespołów Badawczych. chem.uni.wroc.pl. [dostęp 02.12.2019 r.] [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (28.05.2023 r.)]
  2. Historia Zespołów Dydaktycznych. chem.uni.wroc.pl. [dostęp 02.12.2019 r.] [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (01.10.2023 r.)]
  3. Wrocławskie Centrum Badań EIT+. port.org.pl. [dostęp 02.12.2019 r.] [zarchiwizowane z tego adresu (03.12.2019 r.)]
  4. Komitet Krystalografii PAN. www.komkryst.pan.pl. [dostęp 02.12.2019 r.]
  5. Polskie Towarzystwo Krystalograficzne. ptkryst.org.pl. [dostęp 02.12.2019 r.]
  6. Przegląd Uniwersytecki 2008(6-8)13-15. www.bibliotekacyfrowa.pl. [dostęp 02.12.2019 r.]
  7. Przegląd Uniwersytecki 2005(9)3-6. www.bibliotekacyfrowa.pl. [dostęp 02.12.2019 r.]
  8. Przegląd Uniwersytecki 2002(12)2-3. www.bibliotekacyfrowa.pl. [dostęp 02.12.2019 r.]
  9. a b Prof. Leszek Zbigniew Ciunik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 02.12.2019 r.]
  10. Szkoła Podstawowa nr 94. nk.pl/szkola/86762/szkola-podstawowa-nr-94-obecnie-gimnazjum-nr-5.pl. [dostęp 02.12.2019 r.] [zarchiwizowane z tego adresu (22.12.2019 r.)]
  11. Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii; Wydział Matematyki i Fizyki, Wydział Matematyki i Informatyki; Wydział Chemii, Wydział Fizyki i Astronomii. Wykaz doktoratów z lat 1945–2010. uni.wroc.pl. [dostęp 03.12.2019 r.]
  12. M.P. z 2017 r. poz. 1068.
  13. M.P. z 2016 r. poz. 665.
  14. Zarządzenie Nr 36 w Dzienniku Urzędowym MNiSW 3/2009. bip.nauka.gov.pl/dzienniki-urzedowe. [dostęp 02.12.2019 r.] [zarchiwizowane z tego adresu (22.12.2019 r.)]
  15. Zarządzenie Nr 30 w Dzienniku Urzędowym MNiSW 3/2008. bip.nauka.gov.pl/dzienniki-urzedowe. [dostęp 02.12.2019 r.] [zarchiwizowane z tego adresu (22.12.2019 r.)]
  16. Zarządzenie Nr 25 w Dzienniku Urzędowym MNiSW 2/2008. bip.nauka.gov.pl/dzienniki-urzedowe. [dostęp 02.12.2019 r.] [zarchiwizowane z tego adresu (22.12.2019 r.)]
  17. Nowe pochodne triazoli, sposób ich otrzymywania oraz ich zastosowanie, patent PL 214249.
  18. Hemiaminale, sposób ich otrzymywania, kompozycja i środek farmaceutyczny zawierający te związki oraz ich zastosowanie, patent PL 232214.

Oceń: Leszek Zbigniew Ciunik

Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:18