Alexander Heinrich von Thile to postać, która zapisała się w historii jako pruski generał porucznik. Urodził się on 15 października 1742 roku w Głogowie, a swoje życie zakończył 24 lutego 1812 roku w Spandau.
Był on nie tylko dowódcą wojskowym, ale także szefem pułku piechoty „von Pfuhl”. Jednym z jego istotnych osiągnięć było pełnienie funkcji gubernatora, czyli komendanta wojskowego, w Wrocławiu.
Życiorys
Pochodzenie
Martin von Thile, dziadek Alexandra, służył jako pułkownik w Prusach i stał na czele swojego pułku. Jego ojciec, Friedrich Leopold von Thile, urodzony w 1711 roku, także był związany z armią pruską, pełniąc różne role i ostatecznie awansując na pozycję generała porucznika w Elektoracie Saksonii. Przed rozpoczęciem służby w Saksonii, Friedrich służył w Prusach, zanim w 1746 roku przyjął stopień majora w armii saskiej. Jego małżonka, Katharina Rebekka, z domu von Firnhaber, urodziła się w 1723 roku i zmarła w 1777 roku.
Kariera wojskowa
9 grudnia 1752 roku Alexander von Thile został mianowany porucznikiem w gwardii Elektoratu Saksonii, choć przez pewien czas nie pełnił obowiązków wojskowych. Sytuacja uległa zmianie w 1757 roku, gdy wybuchła wojna siedmioletnia, a on wziął udział w walkach w Saksonii. Został wcielony do saskiego regimentu armii francuskiej, biorąc udział w bitwach takich jak te pod Bergen, Minden czy Lutterbergiem, a także w oblężeniu Brunszwiku oraz Wolfenbüttel. W dniu 24 lipca 1762 roku został awansowany na kapitana. Po zakończeniu wojny wstąpił na nowo do armii saskiej, zdobywając stopień majora 2 czerwca 1778 roku. W tej roli brał udział w wojnie o sukcesję bawarską. Po odejściu z armii saskiej 9 czerwca 1787 roku, rozpoczął służbę w wojsku pruskim jako major, z patentem nadanym 29 sierpnia 1780 roku. Został szefem batalionu fizylierów nr 14 i do połowy sierpnia 1790 roku osiągnął rangę pułkownika. Brał również udział w kampanii polskiej przeciwko insurekcji kościuszkowskiej, a w dniu 6 stycznia 1795 roku uzyskał awans na generała dywizji oraz został szefem pułku piechoty „von Pfuhl”. W 1796 roku powołano go na członka granicznej komisji regulacyjnej między Prusami a Rosją.
20 maja 1801 roku uzyskał kolejny awans na generała porucznika, z patentem datowanym na 23 maja 1801 roku. Podczas parady wojskowej 25 czerwca 1802 roku w Warszawie odznaczono go orderem Pour le Mérite oraz nagrodą pieniężną w wysokości 2000 talarów. Dnia 3 sierpnia 1803 roku wziął udział w przeglądzie saskich wojsk w Dreźnie, a później uczestniczył w jesiennych manewrach w Poczdamie. W wyniku mobilizacji, 27 listopada 1805 roku, von Thile wyszedł z rezerwowym korpusem z Głogowa do Śląska. Po demobilizacji wrócił do Warszawy. 4 sierpnia 1806 roku, przed wybuchem czwartej koalicji antyfrancuskiej, otrzymał dodatkowe 2000 talarów w celu pokrycia wydatków związanych z pracą w komisji granicznej. 11 września 1806 roku został tymczasowym gubernatorem twierdzy we Wrocławiu, z zadaniem obrony fortecy w każdej możliwej sytuacji. Jednak już 5 stycznia 1807 roku, po czterotygodniowym oblężeniu, zmuszony był poddać miasto wojskom francuskim. Po wojnie został postawiony przed sądem wojennym oraz skazany 19 marca 1811 roku na dwa lata więzienia w Cytadeli Spandau. Król Prus pozwolił mu odbywać karę w Spandau, gdzie zmarł 24 lutego 1812 roku.
Prusko-rosyjska komisja graniczna
W momencie, gdy Alexander von Thile był szefem pułku piechoty w Warszawie, 25 grudnia 1795 roku został powołany na członka komisji granicznej. Na złożenie komisji nałożono dokładne wytyczne przez króla. Dzięki zdolnościom negocjacyjnym generała Thile’a, możliwe było wypracowanie kompromisów z księciem Nikołajem Repninem oraz generałem Nikitą Paninem. 11 lipca 1796 roku doszło do ostatecznego porozumienia, a generał von Thile, reprezentując króla, wręczył księciu Repninowi Order Orła Czarnego, natomiast generałowi Paninowi Order Orła Czerwonego, a także 4000 talarów jako prezent.
Życie prywatne
Aleksander Heinrich von Thile zawarł związek małżeński 15 kwietnia 1768 roku w Lipsku z Henriette Friederike von Runkel, która żyła w latach 1748–1829. W trakcie ich życia wspólnego narodzili się ich potomkowie:
- Karl Alexander Leopold, który zmarł w 1777 roku w wieku zaledwie trzech lat,
- Emilie Charlotte Auguste (ur. 1777), która wyszła za mąż 22 września 1800 roku w Warszawie za Friedrich Wilhelma Ernsta von Tiesenhausen, pruskiego majora oraz dowódcę w Królewcu w latach 1801–1806,
- Louis Gustav, który został pruskim generałem piechoty i żył w latach 1781–1852,
- Adolf Eduard, również pruski generał piechoty, który zmarł w 1861 roku; ożenił się 26 grudnia 1811 roku z Auguste von Schöning, wnuczką pruskiego generała Emanuela von Schöninga,
- Elisa Marianna, która żyła w latach 1788–1802.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
August Schellenberg (bankier) | Emil Lange | Helmut Bischoff | Mirosław Różański | Jerzy SkorupkaOceń: Alexander Heinrich von Thile