Johann Ernst Hartmann

Kultura i sztuka

Johann Ernst Joseph Hartmann, urodzony 24 grudnia 1726 roku w Głogowie, był wybitnym duńskim kompozytorem oraz skrzypkiem, którego korzenie sięgały Niemiec. Jego życie, które zakończyło się 21 października 1793 roku w Kopenhadze, ukazuje ogromny wkład, jaki wniósł do świata muzyki w XVIII wieku.

Jego twórczość i umiejętności mają znaczenie w kontekście ewolucji muzycznej, a jego dziedzictwo trwa do dziś.

Życiorys

Johann Ernst Hartmann rozpoczął swoją edukację w prawdopodobnie w jezuickim kolegium znajdującym się w Głogowie. W późniejszych latach, od 1754 do 1757, występował jako skrzypek w kapeli biskupiej we Wrocławiu. Jego kariera muzyczna nabrała rozpędu w 1761 roku, kiedy to objął posadę kapelmistrza na dworze w Rudolstadt. Wkrótce po tym przeniósł się na dwór książęcy w Plön.

W kolejnych latach, od 1762 do 1764, Hartmann spędzał czas w Kopenhadze, gdzie był członkiem orkiestry włoskiej pod dyrekcją Giuseppe Sartiego. Po tym okresie osiedlił się w tym mieście na stałe, przyjmując wiele prestiżowych ról: został członkiem kapeli królewskiej w 1766 roku, pierwszym skrzypkiem w 1767 oraz koncertmistrzem w 1768. Jego działalność artystyczna nie ograniczała się jedynie do gry na skrzypcach; współpracował również z teatrem królewskim, tworząc singspiele, w tym m.in. Balders død, wystawione w 1779 roku oraz Fiskene, które miało swoją premierę w 1780 roku.

Hartmann czerpał inspiracje z skandynawskiego folkloru muzycznego, odwołując się przy tym do legend i sag. Jego twórczość muzyczna stanowiła istotny fundament dla rozwoju romantycznej opery w Danii. W 1777 roku wydał podręcznik do nauki gry na skrzypcach pt. Violin-Schule, który przetrwał w formie rękopisu.

Niestety, większość jego rękopisów zawierających kompozycje została zniszczona w tragiczny sposób podczas pożaru zamku Christiansborg w 1794 roku. Pomimo zniszczeń, udało się zachować dwie kantaty, koncert skrzypcowy, Symfonię D-dur oraz sonaty triowe, które do dziś są świadectwem jego muzycznego dziedzictwa.

Przypisy

  1. a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 263. ISBN 978-0-8108-7183-0.
  2. a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 361. ISBN 0-674-37299-9.
  3. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1474. ISBN 978-0-02-865528-4.
  4. a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 83. ISBN 83-224-0453-0.

Oceń: Johann Ernst Hartmann

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:15