Arnold Zweig

---

Życiorys

Arnold Zweig był synem żydowskiego siodlarza, który uzyskał swoje wykształcenie w renomowanym gimnazjum w Katowicach. Po zakończeniu edukacji zdecydował się na studia z zakresu filozofii, filologii nowożytnej, germanistyki, historii i historii sztuki. W czasie I wojny światowej pełnił ważną rolę w wydziale prasowym sztabu frontu wschodniego w Kownie, gdzie pracował pod koniec konfliktu.

Doświadczenia z pierwszej wojny światowej miały istotny wpływ na jego późniejsze życie; pozostał zaangażowanym pacyfistą, a także zyskał bliski kontakt z wschodnioeuropejskim syjonizmem. Od 1923 roku osiedlił się w Berlinie, gdzie objął stanowisko redaktora w żydowskim czasopiśmie „Jüdische Rundschau”. W tym czasie jego działalność w ruchu syjonistycznym stała się bardzo intensywna.

Po dojściu do władzy hitlerowców w 1933 roku, Zweig został zmuszony do ucieczki z Niemiec. Udało mu się przedostać do Francji poprzez Czechosłowację i Szwajcarię, gdzie miał okazję spotkać się z innymi niemieckimi emigrantami, w tym Tomaszem Mannem, Lionem Feuchtwangerem, Anną Seghers i Bertoltem Brechtem. Z jego syjonistycznymi przekonaniami zaczęły ewoluować i ostatecznie wyjechał do Hajfy w Palestynie.

W Palestynie zaangażował się w wydawanie niemieckojęzycznego pisma emigracyjnego „Orient”, jednak z czasem jego podejście do syjonizmu uległo zmianie, przechylając się w kierunku socjalizmu.

W 1948 roku Zweig podjął decyzję o powrocie do Niemiec Wschodnich. Po wojnie aktywnie angażował się w administracji NRD oraz brał udział w ruchu pokojowym, w tym będąc delegatem na Kongresy Pokojowe w Paryżu oraz Warszawie. 22 listopada 1950 roku w Warszawie podczas II Kongresu Obrońców Pokoju, został wybrany do Światowej Rady Pokoju.

W uznaniu za swoje zasługi, otrzymał wiele odznaczeń, w tym Order Zasług dla Ojczyzny.

Ważniejsze dzieła

Arnold Zweig, znany ze swojej bogatej twórczości literackiej, stworzył wiele dzieł, które zasługują na szczególną uwagę. Oto niektóre z najważniejszych:

• nowele o Klaudii (Novellen um Claudia, 1912),
• wielka wojna białych ludzi (Der große Krieg der weißen Männer, cykl powieściowy, 1927-1954),
• czas dojrzał (Die Zeit ist reif, 1958),
• młoda kobieta z roku 1914 (Junge Frau von 1914, 1931),
• wychowanie pod Verdun (Erziehung vor Verdun, 1935),
• spór o sierżanta Griszę (Der Streit um den Sergeanten Grischa, 1927),
• umilkły działa (Die Feuerpause, 1954),
• intronizacja (Einsetzung eines Königs, 1937),
• topór z Wandsbek (Das Beil von Wandsbeck, 1943).

---

Oceń: Arnold Zweig

---