Heinrich Ernst Karl Förster, urodzony 24 listopada 1799 roku w Głogowie, to postać o znaczącym wpływie na Kościół katolicki w XIX wieku. Był niemieckim duchownym rzymskokatolickim, który pełnił funkcję biskupa wrocławskiego przez osiem długoletnich lat od 1853 do 1881 roku.
Za czasów jego biskupstwa, wpływ Kościoła na życie społeczne i religijne Wrocławia oraz jego okolic był istotny, co miało swoje odbicie w licznych inicjatywach, które podejmował, aby wzmacniać wspólnotę katolicką w regionie.
Jego życie zakończyło się 20 października 1881 roku w Javorníku, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które nadal jest pamiętane przez współczesnych. Przyglądając się jego działalności, można dostrzec, jak bardzo wpływowa była jego rola w kształtowaniu lokalnego oblicza Kościoła.
Życiorys
Heinrich Förster był osobą o niezwykłej drodze życiowej. Urodził się jako syn malarza Jana Kaspra oraz Marianny z Rittlerów. Od 1821 do 1824 roku zdobywał wiedzę na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie studiował filozofię oraz teologię. Po zakończeniu studiów, 17 kwietnia 1825 roku, przyjął święcenia kapłańskie, co otworzyło przed nim liczne możliwości w Kościele. W latach 1825–1828 pełnił funkcję wikariusza w Brzeźnicy i Legnicy. Następnie, od 1828 do 1837 roku, był proboszczem parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamiennej Górze (niem. Landeshut). W swojej pracy duszpasterskiej obsługiwał nie tylko ten kościół, ale również Kościół Bożego Ciała oraz kilka wygasłych parafii, które przekształciły się w świątynie filialne. Regularnie dojeżdżał do Marciszowa, Wieściszowic, Pisarzowic i Raszowa, mając na uwadze, że społeczność katolicka w Kamiennej Górze oraz okolicznych wioskach była wówczas zaledwie w jednej trzeciej katolicka. W 1837 roku Förster został kanonikiem kapituły, a w 1853 roku objął stanowisko wikariusza generalnego oraz kapitulnego. W trakcie swojej kariery sprzeciwiał się biskupowi Leopoldowi Sedlnickiemu w kwestiach dotyczących małżeństw mieszanych, co doprowadziło do dymisji Sedlnickiego. Stał się bliskim przyjacielem i współpracownikiem biskupa Melchiora Diepenbrocka, przyczyniając się do jego późniejszego wyboru na biskupa wrocławskiego. W tym samym roku, 1853, Förster został ordynariuszem wrocławskim, kontynuując politykę swojego poprzednika, która zmierzała do odnowy religijno-moralnej. Brał również aktywny udział w Soborze Watykańskim I, gdzie sprzeciwił się ogłoszeniu dogmatu o nieomylności papieskiej, będąc jednym z 88 przeciwników. Po zakończeniu soboru złożył rezygnację z biskupstwa wrocławskiego, jednak jego decyzja nie została przyjęta. Förster był również przeciwnikiem starokatolicyzmu. Z okazji półwiecza kapłaństwa, papież Pius IX w 1875 roku uhonorował go nadaniem paliusza arcybiskupiego. Jego życie nie było wolne od przeciwności; podczas kulturkampfu w 1875 roku został pozbawiony urzędów przez władze pruskie i musiał osiedlić się w letniej rezydencji biskupów wrocławskich, znajdującej się w Javorníku, w austriackiej części diecezji. W tym czasie diecezją zarządzał biskup pomocniczy Hermann Gleich. Förster był również pasjonatem sztuki, tworząc kolekcję dzieł, która po jego śmierci została przekazana do różnych kościołów na Śląsku. Zmarł w Javorniku i znalazł swoje miejsce spoczynku w katedrze wrocławskiej.
Bibliografia podmiotowa
– „Słowo pasterskie na Wielki Post 1873 r. (w jęz. polskim) (Wrocław 1873) – dostępna w wersji elektronicznej.
Przypisy
- Heinrich Foerster – biskup niezłomny. Miasto Langhansa Nr 1 (53) I – II 2014. [dostęp 31.03.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Johann Heinrich von Frankenberg | Artur Żuk | Bernard Rosa | Bonawentura Hahn | Saul BerlinOceń: Heinrich Förster